Huttentocht Vanoise

Wij zijn veilig teruggekeerd van onze huttentocht ‘Tour de glaciers de Vanoise’. Na 5 stevige stapdagen zijn we op 28 juli terug aangekomen in Aussois.

We vertrokken op de wisseldag in Aussois, met de lift gingen we tot aan Montana. Vanaf daar volgden we de GR 5 via La Tura en La Loza tot aan de Refuge de l’Arpont. Dit was een dag met veel wisseling qua zichten op verschillende valleien, eerst de vallei van Aussois, erna oa Termignon,… Na zelf een stevig avondmaal bereid te hebben, kropen we ’s avonds om 9u in onze dortoirbedden. ’s Morgens werden we gewekt door onze mede-slapers, die wisten blijkbaar niet dat je in hutten in stilte opstaat.

 

Na ons ontbijt vertrokken we op onze tweede stapdag. Vandaag was onze bestemming de Col de la Vanoise. We wandelden met prachtig zicht op de gletsjer. We zagen onderweg enkele steenbokken, wandelden langs een godverlaten vallei, liepen over de fantastisch mooie col. Met La Grande Casse (3900 en nog wat meter hoog) “in de tuin” van de refuge hadden we een schitterend plekje om te slapen.

 

Dag 3 werd wat steviger, 1000 m dalen en en wat meer terug omhoog. De dag begon met de afdaling naar Pralognan, waar we onze voedselvoorraad aanvulden. Het viel niet mee om die voorraden ’s namiddags omhoog te slepen, o.a. langs de zogenaamde “pas de l’âne”, een steil stuk handen- en voetenwerk, mensen met hoogtevrees zich onthouden J De beloning was de refuge de la Valette, nog zo eentje waar je je op dagen van de bewoonde wereld waant.

 

Voor dag 4 was ’s namiddags veel regen voorspeld en sneeuw vanaf 3300 m. Net die dag moesten we over de Col d’Aussois, 3000 m… Op de kaart stond een lang en moeilijk stuk om daar bovenop te raken. Twee opties: ofwel heel vroeg op en proberen het slechte weer voor te zijn ofwel de col niet over en in een refuge in de vallei overnachten. We gokten op optie 1. Wij dus om 5u. op en zo snel we konden op pad, om te beginnen met een lange afdaling. Toen we om 9 u. onze eerste meters naar de col klommen, verschenen ook de eerste wolken… Bij elke blik omhoog werd het weer slechter, maar na wat bange momenten, opnieuw wat handen- en voetenwerk en een paar stukken door de sneeuw stonden we iets na de middag boven, droog! Omdat we de refuge dichtbij wisten, crossten we nog even de Pointe de l’observatoire op, die nog een honderdtal meter hoger ligt). Iets na 3 waren we in de hut, missie geslaagd! Een kwartier later brak er een onweer van jewelste los…

 

Dag 5 had als doel de Col de la Masse en als dessert voor onze tocht de Rateau d’Aussois (3151 m), een bergtop waar geen pad naartoe is. Ook deze dag moest het allemaal wat vooruit gaan, want het wolkenpak werd alsmaar dreigender. Vanop de Col de la Masse klommen we op 3 kwartiertjes, alweer op handen en voeten, naar de top. ’s Avonds kregen we in de hut alweer een stevig onweertje.

 

Dag 6 restte ons niets anders meer dan de afdaling naar Aussois die we wegens “al vaak gedaan” maar met de zetellift deden.

 

Schitterende tocht, schitterende herinneringen, nog altijd even verslaafd (of nog iets meer) aan de bergen…

 

 

 

Nog enkele foto’s:

 

Steven is plots heel sterk geworden!

 

Wat kapelletjes al niet doen met mensen…

 

Klein meisje in grote bergen

 

Le Dôme de Chasseforet

 

La Grande Casse (uitzicht aan de Refuge de Col de la Vanoise)

 

Lac des Vaches: en neen, dat is geen koe, maar Steven

 

De klim naar Refuge de la Valette

 

Het leven aan de refuge

 

Om 5u ’s morgens opstaan zorgt voor machtig mooie uitzichten

 

Boven op de Pointe de l’Observatoire

 

Boven op de Pointe de l’Observatoire

 

Nog een geluk dat ik op dat moment niet flauwviel

 

Terug van de Rateau d’Aussois & de Col de la Masse